معنی ازن دره - جستجوی لغت در جدول جو

ازن دره

خمیازه، دم عمیق همراه با باز شدن غیر ارادی دهان، بر اثر خستگی، کسالت، بی خوابی یا خواب آلودگی، دهن دره

(دَرِ)

دهی است از بخش سردشت شهرستان مهاباد. سکنۀ آن 158 تن. آب آن از رود خانه سردشت. صنایع دستی جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

گون دره

(مِ یَ)

ده کوچکی است از دهستان قلعه عسکر بخش مشیز شهرستان سیرجان. واقع در 61 هزارگزی جنوب خاوری مشیز و 4 هزارگزی خاور راه مالرو رابر به لاله زار. سکنۀ آن 8 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

دهن دره

(دَ هََ دَ رَ / رِ)

خمیازه و تثاوب و پاسک و پاشک و فاژ. (ناظم الاطباء). خامیازه. هاک. بیاستو. دهان دره. آسا. (یادداشت مؤلف). دهان دره که خمیازه باشد. (برهان) (از شرفنامۀ منیری) :
کسی را که چشمی رسد ناگهان
دهن دره اش اوفتد در دهان.
نظامی.
- دهن دره کردن، خمیازه کشیدن. فاژیدن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

قزل دره

(قِ زِ زَ)

دهی از دهستان بیلواربخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان واقع در 22 هزارگزی خاور دیزگران و 30 هزارگزی جنوب بلشت. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن سردسیری است. سکنۀ آن 65 تن. آب آن از چشمه و محصول آن غلات، حبوبات، لبنیات است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

ازن کوه

(اُ زُ)

کوهی است در لاریجان. (سفرنامۀ مازندران و استراباد رابینو ص 157 بخش انگلیسی از نقشه های شتال و دمرگان)

لغت نامه دهخدا

ابن بره

(اِ نُ بُرْ رَ)

نان. خبز. (المزهر)

لغت نامه دهخدا

ابن دری

(اِ نُ دَرْرا)

شاعری از مردم موصل. وفات 545 ه. ق

لغت نامه دهخدا

اوزن دره

(زُ دَ رِ)

دهی است از دهستان مهربان بخش کبودراهنگ شهرستان همدان. تپه ماهور و سردسیری است. سکنۀ آن 636 تن وآب آن از قنات و محصول آنجا غلات دیم، لبنیات و مختصر انگور و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان قالیبافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

از ره

(اَ رَ هَِ)

مخفف از راه . از طریق.

لغت نامه دهخدا

ازدره

(اَ دَرْ رَ)

یکی از مواضع استقرار ساخلو ابوخزیمه در طبرستان. (سفرنامۀ مازندران و استراباد رابینو ص 165 بخش انگلیسی) ، ازدلام رأس، بریدن سر. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ایندره

(رَ)

رب النوع رعد. بادهای تند سپاه ایندره را تشکیل میدهند و دنبال او میروند. (مزدیسنا چ دکتر معین ص 34) ، درربودن، شایسته و سزاوار کردن. (ناظم الاطباء)